دو مطلب

کوه به کوه نمی رسه   آدم به آدم می رسه

جَلل خالق. این کامپیوترچیه؟ یعنی میفهمه؟ یعنی نمیفهمه؟ اگه میفهمه از کجا میفهمه؟ ما که نفهمیدیم. کجایی حسین فهمیده تا به ما هم بفهمانی. این اینترنت هم که دیگه آخر فهمیده هاست.

چند روز پیش که تو شرکت داشتیم مگس می پراندیم چندشمان شد از این کاروَ اندیشیدیم چه کنیم و چه نکنیم که ناگاه به یاد اینترنت افتادیم و از روی بیکاری تمام وبلاگهایی را که دوستان زحمتش را می کشند خواندیم و به لینکدونیهای عزیزان سر زدیم و آنقدر رفتیم و رفتیم تا از محله ای آشنا سردرآوردیم. با خود اندیشیدیم آشنایی ندهیم تا همچنان « ناشناس همدل» باقی بمانیم اما جلل خالق از این اینترنت که چه بخواهی و چه نخواهی تو را به همه می شناساند. ما نیز با آنکه روی ماهمان را پوشاندیم اما درخششمان از زیر پوشیه پدیدار گشت و در پیش آشنایان نمایان و شناخته شدیم. از این رو فرهنگستان ادب و هنر پارسی نام نامأنوس « ناشناس همدل» را به «آشنای همدل» تغییر داد. پسرخاله عزیز(بودا منی ماجرا) . . .

                              ---------------------------------------------------------

اشعار بهار و زمستان در خلسه

دیروز درحالیکه چرکولکها را به باد فنا دادم و از حمام درآمدم همراه با باز نمودن در‌ این بیت را سرودم: (البته در خلسه)

                                   در وا شد و گل آمد           دختر خوشمل آمد

و اما زمستان که این بیت جاوید مرا شنید او نیز به خلسه رفت و این ابیات را سرود:

                                   داغون من خوش آمد        به به ببین کی آمد

                                                      این حوله آبی آمد           

                                   در وا شد و گل آمد           بهار خوشمل آمد

البته شعر او طولانی تر بود اما چون هر دو در خلسه می سرودیم کسی نبود تا اشعارمان را یادداشت کند و برای آیندگان باقی گذارد. من نیز ابیات آسمانی او را از یاد بردم.